Chemistry

hmmm… Dat ene gevoel dat je kan niet kan uitleggen wanneer je bij iemand bent, je weet niet eens hoe je je voelt maar je weet wel dat je je bij die ene persoon veel beter voelt.

Wel, toen ik mijn papa vroeg wat liefde was of hoe je je dan voelt, zei hij altijd: ‘je kan dit niet uitleggen, je moet dat voelen.’  Die ene zin bleef maar ik mijn hoofd ronddolen. Tot ik die ene persoon ontmoette. 6 maanden geleden had ik het geluk om een fantastische jongen te ontmoeten.  Hij leek me anders dan alle andere jongens… En ja het was men eerste lief niet, ook mijn tweede of mijn derde niet. Maar die jongen die ik toen tegen het lijf liep was toch wel prachtig. Hij had zijn eigen persoonlijkheid, hij maakt me aan het lachen zelf wanneer ik niet wilde. En ik weet dat hij deze blog ook zal lezen, daarom ben ik eerlijk en zal ik niet zeggen dat hij perfect is, want niemand is dat. Niemand is perfect. Maar als ik bij hem ben vergeet ik wie ik zelf ben en dan begrijp ik wat mijn papa vroeger altijd zei: ‘wacht op diegene die je dat gevoel geeft.’ Wel papa ik denk dat ik deze man gevonden heb.

“The meeting of two personalities is like the contact of two chemical substances: if there is any reaction, both are transformed.”
― C.G. Jung

Wat hierboven staat kan ik alleen maar mee akkoord gaan. Beide personen moeten zich aanpassen en bij de ene gaat dit beter dan bij de andere, maar eens dit speciale gevoel er is, gaat het niet meer weg.

Liefs x