When two hearts connect

Eén avond, meer is er niet nodig. Eén avond met iemand die je eigelijk niet kent, en toch komt hij meer te weten over je dan je ooit had gedacht. 

Met de technologie van vandaag, hebben we een compleet verschillend leven in vergelijking met 50 jaar geleden. Ons liefdesleven heeft zich dan ook vervormd naar de nieuwe normen die er nu zijn. Je kent het wel, een datingsapp waar je moet swipen op uiterlijk en waar innerlijk er eigenlijk niet toe doet. Na wat berichten heen en weer, is het tijd voor die eerste date die je eigenlijk kan vergelijken met een blind date. Je kent elkaar amper en nog nooit in het echt heb je elkaar eens kunnen zien. Vele verhalen die zich voordoen, zijn maar korte sprookjes. Toch komt er zelden iemand voorbij in de lange rij die je een kans wil geven in de liefde. Ik ging altijd eerst wandelen om toch een feeling te krijgen van de persoon waar je eigenlijk al een beetje hoop voor hebt. Want je weet maar nooit in deze tijden. Van schrikaanjagende tot innige dates die ik kan afvinken op het lijstje, hoop je toch steeds wanneer je jezelf weer vat op het swipen op diezelfde app. Zo ging het voor mij ook tot bijna anderhalf jaar geleden. 

Die eerste maand wanneer je elkaar enkel stuurt zonder elkaar gezien te hebben. Die maand zou ik als de beste maand beschrijven. Je fantasie vliegt alle kanten op net zoals je hart doet op het moment dat je zijn naam ziet verschijnen. Sturen tot de hele vroege uurtjes op een doordeweekse dag met als gevolg, er met kleine oogjes aanwezig zijn in de ochtend. De vragen ‘wat als’ stellen en bij het denken aan die eerste kus beginnen de vlinders te fladderen. Dankzij een micro spraken we onze berichten in waardoor de ander een beeld kreeg van je stem. Bij elk bericht smolt ik weg. Je ziet het leven rooskleurig en nog steeds heb je geen idee of die persoon eigenlijk wel echt bestaat op deze wereld. Je kan je wel een vaag beeld vormen maar toch zit de kans erin dat de realiteit zich ver bevindt. 

Na een grote maand was de dag aangebroken. Natuurlijk had mijn trein vertraging en was het de mooiste dag vol regen. Ik had een rode jas aan om op te vallen in de menigte. De vlinders namen toe naarmate de bestemming dichter kwam. Op voorhand hadden we besproken hoe onze eerste kus eruit zou zien en zijn we dan ook tot de conclusie gekomen dat we een kleine kus ging geven het moment we elkaar voor een eerste keer zagen. Enkel omdat de voorbijgaande maand zodanig goed verlopen was en we geen genoeg konden krijgen van elkaar zou dit gebeuren. Dit zou ook het ijs breken, want ja realiteit is iets anders dan achter een scherm verstopt zitten. De trein kwam bijna tot stilstand toen ik naar de deuren wilde wandelen. Het eerste wat me opviel was de rode jas van de vrouw voor mij, net zoals de vrouw in de andere wagon. Na het sturen van berichten op het perron, na het wanhopig rondkijken naar die ene persoon waar je op gewacht hebt, stond hij daar met een paraplu in zijn handen. Hij kwam naar me toe en gaf me een kleine kus zoals verwacht. Toch was die ene kus van enkele milliseconden genoeg om de hele zo in me los te laten. 

We wandelden in de stad, arm in arm dicht bij elkaar onder de paraplu, zonder dat we ook maar enige stilte ondervonden. Hij toonde wat er te bezichtigen was voordat we een eerste, meer fatsoenlijke kus gaven. Ik dacht al oei, maar met nog een beetje vertrouwen ging ik verder in onze date. Het regende zo hard toen we op zoek waren naar een café om even te schuilen. Een café leek me niet zo’n goed idee, waarna we naar zijn huis vertrokken waar hij samenleefde met enkele vrienden. Met zenuwen voor het ontmoeten van zijn vrienden na een dik uur, stapte ik binnen en merkte ik al snel dat het wel meeviel. Hij gaf me een vertrouwd gevoel waardoor ik me thuis voelde. We gingen naar zijn kamer om onze date verder te zetten met een film. Onze gesprekken waren zo diepgaand dat we zelf de intro van de film gemist hebben. Onze benen verstrengeld in elkaar, effectief luisteren naar elkaar en een hele hoop aan verhalen, was de perfecte date voor mij. We kusten ook verder waardoor we elkaar meer aanvoelden en die ene minder goede kus al snel vergeten werd. Want ja, toen waren er nog zenuwen. Hij is de eerste die me op een eerste date zo comfortabel doet voelen dat ik alles vertelde zonder er ook maar over na te denken. Hij luisterde effectief en deelde ook zijn verhalen. Het was niet wat hij verwachtte. 

Hij had het idee in zijn hoofd om een testrelatie te beginnen. Het komt erop neer dat je je gedraagt al een koppel maar dat je geen echt koppel bent. Geloof me, hij heeft het enkele malen moeten uitleggen. Je doet de alledaagse dingen die je normaal zou doen, min de ouders en het officiële. Indien er dan na enige tijd iemand zegt dat hij/zij het niet voelt of er een andere reden is om er niet mee door te gaan, kan je nog altijd uit elkaar gaan zonder hard feelings. Bij mij heet dit daten, bij hem dus niet. Dus ging ik er ook zo mee van start, het idee van daten. Na onze eerste date, dacht hij er echter anders over. Ik was al terug in mijn stad na een laatste treinrit die ik nog kon nemen, toen ik een bericht ontving. Hij was de kamer van een vriend waarmee hij toen samen woonde, binnen en gegaan en kortweg gezegd: “Dit is ze, aan die testrelatie doe ik niet meer mee. Ik behandel ze zoals ik mijn vriendin zou behandelen en zij doet maar wat ze zelf wil.” In het bericht stond het omschreven als de meest fantastische date dat hij ook kon hebben. 

Enkele weken later was de grote vuurdoop. Hij ging mij voorstellen aan zijn familie, waarbij eerst zijn broer met zijn vriendin en daarna zijn ouders nog eens enkele weken later. Sindsdien zijn we als koppel gegroeid en kent hij me ondertussen beter dan dat ik mezelf ken. Ook ben ik hem achterna gegaan naar de andere kant van het land, waar hij eigenlijk is opgegroeid. 

Door je hart open te stellen, iets wat ik nooit meer ging doen, laat je soms ook goede mensen toe. Mensen die alleen maar het beste met je voor hebben, mensen die echt luisteren en echt proberen te helpen. Niet alleen ik heb hem nodig maar wederzijds wordt dit gevoel ook beantwoord. Zelf in deze rare tijden hebben we elkaar gevonden en groeit de liefde naarmate de dagen verstrijken. 

And again

Zoals iedere tiener/volwassene hebben we relaties waar we tot over onze oren verliefd zijn en toch komt de dag dat er iemand zegt dat het niet verder lukt om welke reden dan ook. De ene redenen lijken al logischer dan de andere. Daarna gaan we door de fase waar we nooit iemand meer willen en waarin we ons voorbereiden op een eenzaam leven met honderden katten om ons heen. Tot er weer iemand voorbij komt die ons aan het eenzame leven doet twijfelen. Het lijkt wel een samenvatting van een film die ik net beschreef maar voor mij is het realiteit.

Mijn oma zou zeggen: “Het is weer bijna zomer, nog geen nieuw lief op het oog?” en jammer genoeg moet ik haar gelijk geven. Mijn relaties duurden nooit lang. Geen idee of je ze wel serieuze relaties kon noemen. Maar toch, het moment dat de ander zegt dat het genoeg is geweest doet het wel iets met je.

Na zoveel mislukte relaties botste ik toch op iemand waarvan ik in het begin misschien dacht dat het enkel was om mijn tijd mee te vullen, maar hij draaide helemaal anders uit dan verwacht. Hij veranderde mijn beeld over mannen, hij werd anders dan alle andere mannen. Maar genoeg over mannen, blijkbaar staat bijna elke post hier al vol over mijn liefdesleven.

Zo schrijf je steeds minder en minder maar voel je steeds meer en meer.

How to be single

De tijd die we hebben om single te zijn, is de tijd die we hebben om te leren hoe we goed alleen kunnen zijn. Maar hoe goed in alleen zijn willen we zijn? Is er geen gevaar dat we er te goed in worden en dat je de een fantastisch iemand voorbijloopt. Soms is het chemie en geen statistieken. En als de relatie dan toch over is, hoeft dit niet te betekenen dat de liefde over is. Je kan je settelen, of het nu in babystapjes is of net helemaal niet. Als je single bent moet je dit koesteren. Je krijgt misschien maar één moment waarop je niet voortdurend bezig bent met iemand en je net kan focussen op jezelf.

Single … De meesten geven deze term een negatieve betekenis. En toch hoeft dit niet negatief te zijn. Sommigen zijn beter op hun eigen dan met iemand. Stel je een toxische relatie voor. In zo’n geval zou ik toch liever single zijn.

We kunnen veel alleen, maar is de vraag of we deze dingen alleen willen doen. Soms is het veel leuker met iemand om je heen, ook al hoeft dit geen lief te zijn. Een vriend/vriendin kan je evengoed vergezellen in deze fantastische tijden. Geniet van alle momenten, alleen of in gezelschap. Deze momenten worden nooit meer hetzelfde, toch niet in detail.

Someone I loved

Bijna één jaar. Bijna één jaar geleden hebben we elkaar voor het eerst in levende lijve gezien. Je angstige blik, je verwonderde ogen en je stamelde woorden die zachtjes uit je mond kwamen en je oh zo stuntelige voeten. Maar toch, je bleek de perfecte man voor mij. Alhoewel ik niet meer de perfecte vrouw ben voor je, dat denk ik toch. Nog steeds smelt ik weg bij het minste. Je naam, een foto van jou of een bericht, het maakt allemaal niet uit. Met jou kon mijn leven pas echt beginnen. Zelf het huis dat je kocht, heb ik mee helpen kiezen.

Je twijfelt om nog eens te daten, al had je totaal geen reden om het in de eerste plaats af te breken wat we hadden. Misschien wordt het niet zoals het ooit was, misschien wordt het beter. Wie zal het zeggen? Kunnen we het traag aanpakken en zien waar we samen uitkomen?

Soms heb ik momenten dat ik eronder door ga, je maakt me gek. Ik wil je horen, ik wil dat je me vastneemt en nooit meer loslaat. Je bent hier niet om me erdoor te helpen, ik werd gewoon aan ons maar het mocht niet zijn. Je liet me ontsnappen aan de realiteit, bij jou liep ik op roze wolken. Niemand kan aan jouw voldoen, niemand die ik tegen het lijf ben gelopen in deze tijd alleen. Deze macht heb je over me. Ik zou je men laatste ademzucht geven, al weet ik dat jij dit niet zou doen voor mij. Ik wil je trots en toeverlaten zijn. De wereld is niet hetzelfde zonder jouw stevige armen, beschermend om me heen. Mag ik gewoon naast je liggen, voor je zorgen, zeker zijn dat je oké bent?

Er heeft me ooit iemand gezegd dat ik overgevoelig ben. Ik weet wat ik wil en ga ervoor. En inderdaad, daar zijn wel altijd gevoelens mee gemoeid. Ik leef op mijn gut feeling en het heeft me nog bijna nooit in de steek gelaten.

Maar liefde moet van twee kanten komen. Misschien kom je ooit bij me terug nadat je beseft hebt wat je verloren bent. Let op, ik geef je niet altijd de keuze meer…

A friday night

Hij kwam aangereden in de straat in zijn Ford auto, glimlachend wanneer hij haar zag staan, schuilend in de schaduw van haar huis. De passie gierde door haar bloedvaten het moment ze hem zag. Alles en iedereen was weg, hij was het enige wat ze nog zag. In de auto vertelden ze aan één stuk door. Hij opent beetje per beetje zijn hart. Ze wist dat ze dit niet mocht dwingen, als hij iets wil vertellen dan is ze er voor hem. De manier waarop hij zijn hand op haar been legt. Daar alleen smelt ze al van.

Eens aangekomen op hun bestemming, parkeerde hij zijn auto in het hartje van de stad. Hij nam haar hand en samen waren ze op weg. Hij liet haar lachen om de kleinste futiliteiten. Hij liet de tijd vliegen, ook al wilde ze hem nooit loslaten.

Na een eindje wandelen en genieten van een openlucht concert, reden ze naar de bioscoop waar ze de komende twee uur en half gingen doorbrengen. Wanneer ze probeerde naar hem te kijken zonder dat hij het merkte, werd ze steeds betrapt. Ze wilde naar hem kunnen kijken, hoe hij gefascineerd zat te kijken naar het grote scherm, niet helemaal beseffend dat hij met haar is. Waneer hij zijn hoofd draaide, stak hij zijn tong uit en keek weer verder met een lach op zijn gezicht. En steeds moest ze daarom lachen. Hoe hij haar laat voelen alsof  ze weer een klein meisje was.

Hij gaf haar zijn jas voor ze weer in de auto stapten. Ze reden rustig terug naar huis, met een sigaretje in de hand. Ze moest vechten om niet in slaap te vallen. Het was al laat op de avond en ze was al lang wakker, maar ze wilde hem niet alleen laten rijden. Na het lange vechten, viel ze toch in slaap. Hij keek af en toe hoe ze lag te slapen. Hij maakte haar wakker toen ze thuis waren, wrijvend over haar been. Slaapdronken kwam ze uit de auto, het sleutelgat van de voordeur niet te vinden. Eenmaal binnen liet ze zich vallen met haar kleren nog aan in haar bed, bijna weer aan het slapen. Hij wreef door haar haar nadat ze dan toch haar pyjama had aangedaan, tot hij zelf bijna in slaap viel.

s’ Morgens wakker worden naast haar geliefde, kijkend hoe hij nog in diepe slaap verkeert. Dit is haar favoriete moment.  Zijn kleine oogjes gaan open terwijl ze in zijn haar wrijft. Hij neemt haar vast en haar dag kan al niet meer stuk. Ze zou hier kunnen blijven liggen, opgesloten in de gespierde armen van haar geliefde.

Golden

Someday you’ll realize what you mean to me.

Liefde is…. Liefde is veel. Liefde is elkaar steunen, zowel in goede als in minder goede momenten. Liefde is elkaar bijleren over het leven. Liefde is elkaar voldoening geven. Liefde is elkaar ruimte geven om te groeien. Liefde is elkaar vastnemen. Liefde is elkaar kunnen lezen zonder iets te hoeven zeggen. Liefde is…

Leuk vinden doe je vanwege, houden van doe je ondanks. 

Ik wilde er niet aan toegeven. Ik had niemand nodig. Ik was beter alleen, afgesloten van de buitenwereld. Niemand die me zou kwetsen. Toen een stranger voorbij kwam. Een onschuldige ziel, positief in het leven, op zoek naar liefde en geluk. Een klein stipje op deze hele wereld, zo zenuwachtig om het moment te verknallen, zo nieuwsgierig naar een ander stipje ergens op de wereld. Hij bevrijde me van de kwellende geesten opgesloten achter tralies in me. Hij liet men hart weer kloppen. Hij liet me de mooie dingen weer zien in het leven, me doen genieten van de kleine dingen. Al is het maar de zon die schijnt wanneer ik s’morgens naar school wandel, hummend op muziek. Hij gaf me weer moed, weer motivatie om men doelen na te gaan. De kleine scheurtjes, ontstaan door de nare herinneringen, vulden zich langzaamaan weer op.

Hij kust me op de dansvloer, even in onze eigen bubbel. Hij is die ene zonnestraal die op men gezicht valt op een grijze winterdag.  Hij is diegene die men klok stilzet. Hij is diegene die me uit de zo-snel-bewegende-wereld grijpt. Hij is diegene die me veilig laat voelen in zijn armen. Hij … Ik kan hem niet uit mijn hoofd zetten.

Ook al weet hij niet dat ik deze blog schrijf, ik hoop dat ik hem gelukkig maak. Ik hoop dat ik hem alles kan geven wat hij wilt ook al is dit nog niet wat hij verdient. Hij heeft een gouden hart, ondanks hij het niet beseft.

Just thinking out loud

Thoughts

Iedereen is anders, dat weten we nu al. Of dit wordt ons toch veel gezegd en duidelijk gemaakt. Maar waarom denkt iedereen maatschappelijk dan hetzelfde.

We worden geboren en worden een denkwijze ‘opgelegd’. We volgen deze manier ons hele leven lang, maar denken nooit na over andere manieren. Wat als we ruimer denken, wat als we alles accepteren en zien wat er op ons afkomt in plaats van ons beschermend af te schermen. Wat als mensen praten met elkaar, in plaats van over elkaar. Wat als iedereen wat vriendelijker zou zijn tegen elkaar.

We kunnen die eenzame vrouw die moeite heeft, helpen oversteken, we kunnen een babbeltje slaan aan het bushokje, we kunnen elkaar helpen in nood. Maar waarom vellen we een oordeel vooraleer we mensen kennen. Of nog erger, waarom wachten we tot iemand anders die vrouw ten hulp schiet terwijl wij erop staan te kijken. Zijn we dan zo op onszelf gekeerd dat we ze niet willen leren kennen? Zijn we elk dan zo individueel geworden?

 

Definiteness

Wat als ons leven al bepaald is voor we nog maar geboren waren?

Bepaald wie we beschouwen als onze vrienden, wat we gaan leren, hoeveel kinderen we zullen hebben, hoe we die opvoeden. Zou het er dan nog toe doen welke keuzes we maken? Zou het er dan nog toe doen als we een verkeerde keuze maken en we de gevolgen ervan moeten dragen? Zou de mens dit doorhebben dat zijn of haar leven al voorbestemd is? Zou het leven dan wel zin hebben, als ons doel toch al bepaald is?

Zou de mensheid dan geen ander leven willen?

Misschien zou iemand de maatschappelijk goedgekeurde zaken anders aanleren en een ommekeer maken in de mensheid. Niet iedereen moet dezelfde waarden en normen hebben en zo opvoeden. Wat als de mens eens verder leert denken dan wat de maatschappij ons zegt.

Een gewone dag

Het leven gaat te snel aan ons voorbij…

We vinden ons leven zo van zelfsprekend, omdat we niets anders kennen. We zijn zo opgegroeid net zoals onze ouders zo zijn opgegroeid.

Hebben we dan geen moment nodig om stil te zijn en na te denken waar we staan in ons leven, waar we naartoe willen en hoever we van ons doel vandaan zijn?

Together alone

‘Good, bad or indifferent, if you are not investing in new technology, you are going to be left behind.’ – Philip Green

Soms vraag ik me af hoe ik me zo alleen kan voelen op een overbevolkte wereld. Ik kan in de winkelstraten lopen en me onzichtbaar voelen, alsof niemand om me geeft of ik daar wandel of niet.

Dit heeft meer met de maatschappij waarin we opgegroeid zijn te maken dan met de medemens. De dag van vandaag loopt iedereen rond met een gsm constant in hun handen. Ja, vooral die jongeren. Wel, ik ben ook een jongere en toch hecht ik steeds meer en meer belang aan echt contact met mensen en geen virtueel contact. We zijn op de ene plaats maar communiceren met een andere plaats waardoor we niet meer in het nu leven. Ja, wij zijn opgegroeid met deze technologie, maar dit is geen excuus. Er is echter wel een verschil tussen gebruiken en misbruiken van deze snufjes. Zo heeft technologie ons vele dingen bijgeleerd, denk maar aan al die wetenschappelijke onderzoeken. Maar aan de andere kant is de technologie de dag van vandaag een soort vergif geworden als je denkt hoeveel ongevallen er gebeuren door mensen die bezig zijn met bijvoorbeeld sms of hun gsm zoeken. Men creeërt een virtueel persoon en leeft het echte leven niet meer.

Dit vind ik heel jammer. Er valt zo veel te beleven op deze prachtige wereld die langzaam aan het veranderen is, grotendeels door onze technologie. Je kan perfect een leven leiden zonder je gsm steeds bij de hand te hebben.

Nu ik het bedenk is dit wel wat ironisch nu ik een blog aan het typen ben op de technologie de dag van vandaag… Maar ik hou meer afstand van mijn gsm. Hopelijk doen jullie dit ook en gaan we weer op weg naar een prettige wereld om in te leven met enkel technologie die broodnodig is.

X